UMUT

Yıprandık, özellikle gençler çok yıprandı. Pandemi, ekonomik şartlar ve toplumsal baskılar gençleri, en çok da eğitimli gençleri zorluyor. Yıllarca hep bir sonraki hedefe odaklanan, başarıdan başarıya koşan, sürekli yarışan, en iyi olmaya çalışan gençler daha yaşamlarının en güzel çağlarında umutsuzluğa düşüyor. Çok erken zamanda kendilerini tükenmiş, işe yaramaz hissediyorlar. Ancak şunu hiçbir zaman unutmamalı:

"Umut biterse, yaşam biter"

Bunu birçok genç kardeşimize söylemişimdir. Benim hayattaki motto sözüm budur. Her zaman inanarak, içten bir şekilde tekrar ederim. Yaşamın son nefesine kadar umut vardır. Yoğun bakımda olanların yakınları bile umutludurlar. Yaşamın her bir anında yeni umutlar yeşerir. 

Gençler, biliniz ki, sizler bugüne kadar gelen tüm kuşaklardan daha farklısınız. Yaşamı sadece çalışmak, para kazanmak, bir ev daha almak, daha iyi arabaya binmek olarak gören bir nesle karşı mücadele veriyorsunuz. Ancak asla yaşam sevincinizden ödün vermeyin. 

Umut, iç motivasyonu sağlar. Son ana kadar "başarabilirim, yapabilirim, deneyebilirim" diyebilmektir. 

"Umut yaşamdır, umudunu yitirme!"

 

MÜHENDİSLİK ZARAFETİ

Sorum çok basit: "Yaşamımızın içinde olan "mühendislik", hayatımıza ne kadar faydalı olabiliyor?"

Yaşam ve Hayat: Biri Türkçe, diğeri Arapça kökenli olan ve aynı anlamda kullanılan sözcükler. Yaşamak için; yeme, içme, nefes alma ve canlı kalabilme yeterli.. Öyleyse "hayatı" farklı kılan şeyler de nedir?

Prof. Dr. Ahmet İnam hocamız 23 Kasım 2019 tarihinde Bilgisayar Mühendisleri Kurultay'ında yaptığı konuşmada (*) bu konuda çok önemli meseleleri ele almıştı. Baştan sona izlenmesi gereken bir konuşmaydı.

Yaşamımızda mühendislik; sadece para kazanmak ve güç elde etmek amacıyla belli algoritmik yapılar üzerinden birbirinin benzeri aletleri, binaları, yazılımları ve cihazları üretmeye yarıyor. Mühendislik ürünü olan teknoloji, yaşamımıza hükmetmeye başlıyor. 

Hayat ise; yaşamın ötesinde sanat demek, estetik, coşku, güzellik, sevinç, dans, mizah ve zarafet demektir. Bunlar olmadan "yaşamak", sadece diğer canlıların yaptığı gibi nefes almak, haz duymak ve canlı kalabilmektir.

Yaşamımızın artık her yerinde teknoloji var ancak hayatımız; teknoloji üstü olmalıdır, hatta onun da üstünde olmalıdır!

Mühendis olarak geliştirdiğimiz "teknolojiler" bizim coşkumuzu, sevincimizi, tutkumuzu yüceltiyor mu? Bir yazılımı geliştirirken, gerçekten keyif alıyor muyuz? Mühendislik ve teknoloji "bilme sevincimizi", "bilmenin ıstırabını" arttırıyor mu?  

Ne yazık ki, günümüzde asıl belli algoritmik yapılar üzerinde iş yapan, "yapay zeka" olan bizleriz!

Hayatımızı güzelleştirmek için teknolojiden fazla olmak zorundayız!

Bildiğimizden daha fazla olmak zorundayız!

Teknolojinin sunduklarından öte; estetik zenginliklerimizi görebilmeliyiz. Hayatımıza aşk, sevgi, hayal, düş ve yürek genişliği, can genişliği katmalıyız.

İşte "mühendisliğin zarafeti" orada başlar!  

(*)BMK 2019 : Ahmet İnam - Mühendisliğin Dönüşümü ve Mühendislik Etiği: